beydagi

Dipl. - Ing. Hasan Üstgül

Özveri
Gerek orta okul, lise , üniversite dönemlerimde ve iş hayatımda herzaman köyümü ve köylülerimi düşündüm. Düşüncelerimi, bilgimi ve dileklerimi sizlerle paylaşmak en büyük arzumdu. Ben ve ailem 1970 yılından beri Almaya da yaşıyoruz. Ancak yılda bir veya iki yılda bir, üç, dört haftalığına yaz aylarında memlekete gelebiliyoruz İş zamanına denk geldiği için bazı insanlarımızla görüşemiyoruz. İlk zamanlar bir gurbetçimiz geldiği zaman herkes gelir di, görüşürdük. Şimdi bakiyorumki köylerimiz yerlerinde yoklar.
Herkes birbirinden uzaklaşmış. Köyü terk edip bağda bayırda ev yapmışlar, evler bahçelerin gölgesinde kaybolmuş. Kimse birbirini görmüyor, gidip gelmiyor. Hastalar ziyaret edilmiyor, kimsenin komşusu kalmamış, lokmaları, adakları ve kurbanları birbirine verilmiyor.
İnsanlarımız birbirinin cenazelerine bile gitmiyorlar. Herkes ancak çıkar peşinde koşuyor.
Bu durum hepimizi çok üzüyor. Burada tüm mamurekli canlara daha doğrusu yeni nesile sesleniyorum. Ey gençlerimiz; çoğunuz okumuş insanlarsınız. Türkiye de bir örnek köy olalım. Mamurek değişsin, Mamyürek olsun.

Bu yazıyı başka yazmak isterdim, fakat dayanmak çok zor. Bilhasa bu son yıllarda gelişen negatif ortam insanlarımızı iyice birbirinden uzaklaştırdı. Bazı çıkarcılar yüzünden, Amcalar, dayılar, bacılar, kardeşler birbiriyle düşman gibi oldu. Oysa hepimiz aynı canız. Kökümüz aynı yerden.

Ey Mamurekli canlar ve Mamureğin gelecekleri, gençleri;
Dostluğu, sevgiyi ve geleceği, aşımızı, ekmeğimizi, soframızı.hüznümüzü, acımızı, yalnızlığımızı, birlik ve beraberliğimizi, kardeşlik ve dostluğumuzu en sıcak şekilde hissetmeliyız ve korumalıyız

Saygılarımla
Hasan Üstgül